2 – 4 november 2012
Yes! Na een jaar wachten mochten we afgelopen vrijdag weer op pad met de mannen! We werden verwacht bij Restaurant Eindeloos om 14:00 om te vertrekken. Ikzelf kon niet langer wachten, en zat er al om 12:30 om even lekker te lunchen voor we op pad konden gaan. Een voor een druppelden de gespannen gezichten binnen en rond 13:45 was iedereen binnen. Iedereen, behalve het bestuur …. Vreemd. Gelukkig werden er enveloppen rondgedeeld, met wat informatie. Hierin stond dat we konden beginnen met een hapje en een drankje. Klein probleempje. Door de zenuwachtige magen kon niemand een hap door z’n keel krijgen, en erger nog, er mocht geen bier besteld worden…. Koffie dan maar, dachten we. Tijdens de koffie en petitfours werden de enveloppen geopend en beter bestudeerd. Het bleek dat er een aantal auto’s waren verstopt op de parkeerplaats, waarvan we de kentekens en de sleutels kregen. De puzzeltocht kon beginnen!
Gelukkig kwam het personeel van Eindeloos met een Albert Heijn tas, waarin voor elke bestuurder een tree blikjes HJ en een fles cola zat. Hoefden we ons niet te vervelen onderweg. Lekker! We mochteneen adres in Maastricht invoeren voor de navigatie, en na even googlen op de S3 van Arne kwamen we er achter dat hier een soort expositie over bouwstijlen was. Vreemd, maar onze nieuwsgierigheid was gewekt. Vlak hiervoor zouden we een hectometerpaaltje passeren waar het nummer 200,1 op stond. Bij deze paal moest er gebeld worden met een opgegeven 06 nummer. Dit nummer bleek van Jacco te zijn, en deze gaf ons een nieuw adres, ongeveer 20 km verderop in Belgie (net over de grens). Vrolijk vervolgen wij onze weg. Helaas blijkt dit bellen voor een 2tal wagens nog te lastig en deze eindigen uiteindelijk dus in hartje Maastricht. Dit was ook maar 20 km rijden, dus niet al te veel tijd verspeeld.
Rond 18:00 zijn we allemaal aanwezig in de huisjes op het park Zutendaal. De accommodatie is prima geregeld. Tegen etenstijd besluit het bestuur dat het tijd is om te gaan koken en ze koken 18 broodjes hamburger, 18 kroketten (die overigens erg op diepvriesmodellen leken, maar dan iets warmer), 18 frikadellen speciaal en ….. ongeveer 5 kilo patat. Niet veel mensen hadden dit in de korte tijdsduur die ze nodig hadden voor elkaar gekregen, maar het is ze gelukt! Kwaliteit daargelaten, natuurlijk. Evengoed konden onze sterke magen daar goed tegen en de alcohol heeft de resterende bacteriën aangepakt.
Na zo’n stevige maaltijd moet er natuurlijk even worden uitgebuikt, en dat werd dan ook op verschillende plekken gedaan. Ikzelf zit met een paar man in de mobiele bier bus van Jacco D. Heerlijk zitten en er ging een wereld (en een dak) voor me open. Ik zou bijna m’n tent verkopen, maar dat is een ander verhaal. Na het uitbuiken kwam de denksport, onder het genot van een biertje. Poker is onze lust en ons leven tijdens dit uitzonderlijke mannenweekend. Tot in de late uurtjes wordt er doorgespeeld. Genieten. JEH daarentegen, die vorig jaar wat moeite had met het geluid van de radio, op de boot, moest het (onbewust) weer ontgelden. Nadat hij eerder op de avond gekozen had voor het rustigste huisje, bleek iedereen toch erg onder de indruk te zijn van de gezelligheid van onze groninger. 30 minuten later zat iedereen in het ‘rustigste’ huisje, en kwam de herrie en de drank uit onze hut. Sorry, JE! Maar bedankt voor je sportiviteit en het niet stelen van het frontje van de radio dit jaar.
Zaterdagmorgen (vroehoeg). Iedereen is fris en fruitig, nog lichtelijk beneveld van de gezellige avond, aanwezig bij het ontbijt, om een stevige bodem te leggen voor de (nog onbekende) zaterdag activiteiten. Iedereen, behalve LdV, welke nog op zoek is naar z’n ruggengraat. Die is bij het in bed stappen kwijt geraakt, en wordt later op de dag (zo rond een uurtje of 4) weer terug gevonden door hem. We hebben allen medelijden met hem…..Het bestuur vertelt wat we gaan doen vandaag en dat wordt (rapapaaah, tromgeroffel ……. stilte!) …. Rodelen en paintless paintballen (no pain, no gain, is hun motto). Het rodelen moet nog even wachten, aangezien het een natte morgen betreft. Bij water op de baan mag er direct niet meer worden gerodeld, ivm het gevaar van uit de baan glijden. Remmen werkt inderdaad niet zo goed, op een natte metalen baan. Evengoed heeft het bestuur gelukkig nog een alternatief ochtendprogramma geregeld. Wandelen in de regen ….. lekker. ….
Met frisse tegenzin gaan we er (op LdV na) op uit om te genieten van de Belgische natuur. Wat blijkt ….. het is hetzelfde als in Nederland. Wel heeft iedereen de kop weer fris, en ook de ‘jonge’ leden hebben even kunnen integreren met de andere tafelaars, zonder te worden afgeleid door bier, muziek of poker. We verzamelen weer in het ‘rustige’ huisje voor de lunch, waar een paar heerlijke blikken soep worden open getrokken. Ach ja, als het maar warm is, is ons idee. En dat is gelukt. Vrolijk en blij stappen we allen bij het bestuur in de auto’s om op weg te gaan naar het pitoreske Valkenburg. JvB en mijzelf kennen het ‘klappen van de zweep’ al een beetje en drukken een 4tal blikjes achteruit om deze in de mobiele bier bus van JD in de koelkast te deponeren. Serieus bestuurslid als Jacco is mogen wij, als simpele tafelaars, geen bier drinken voor de activiteit, maar we lusten op de terugweg wel graag een koud pilsje.
Uitgerust (want die bus zit erg goed!) komen we aan bij A-Gogo in Valkenburg voor een heerlijk tripje in de skilift omhoog. Al schommelend (voornamelijk omdat dat NIET mag) nemen we 8 bankjes omhoog om boven te verzamelen bij de rodelbaan. Het allerleukste aan het rodelen blijft toch om de grens op te zoeken waar je NIET kan remmen, terwijl de bordjes REMMEN! je om de oren vliegen. .. Nog leuker blijkt het, om zo’n downhill run te filmen met je telefoon! Gelukkig mag je er niet in zonder ruggengraag, dus Frank en ikzelf nemen graag de 2 muntjes van LdV over om als 2 gillende meisjes vol gas naar beneden te denderen. Wat eengenot! Na deze waanzinnige ervaring mogen we afkoelen in het restaurant met uitzicht over het dorp, onder het genot van een koffie of een andere versnapering. LdV is, in gedachten bij ons. Fysiek reageert hij nog niet op de Whatsapp, SMS, email, en andere mogelijkheden van moderne communicatie.
Eindelijk mogen we de berg weer af, en wandelen we vol goede moed de berg in, om daar onze beulen te treffen. Paintless Paintball wordt dus WEL met een T geschreven…. Het is zeker niet painless, voor de licht dyslectische menschen onder ons. Na een keer of wat weer dat hok te zijn ingestuurd, met niets anders dan een stuk plastic voor m’n buik, onder de noemer ‘body armor’ en een masker waar je nog waziger mee gaat zien dan ik zonder bril zou doen, ben ik blij dat ik zwetend van de warmte en lichtelijk van de angst weer naar buiten mag. …. phew. Wel een erg leuk programma wat goed is opgepakt door iedereen! Leuk! We wandelen, na een biertje aan de bar in de grot, terug naar de vervoermiddelen, en opeens weten JvB en ikzelf het weer! We hadden nog koude blikjes in de bierbus! Blije vogels onderweg terug naar Belgie dus. Wat wel het geval was, dat we, na de inspanning van vanmiddag, toch allemaal wel redelijk trek hadden gekregen. Dit was een stille schreeuw naar het bestuur om zo snel mogelijk iets warms te maken, en dat werd dus ook voor ons gedaan. Een pasta maaltijd waar de italianen ;”Belissima!” tegen zeggen! Prima eten na een dag rondjes rennen door een grot terwijl je door je eigen vrienden wordt achterna gezeten om zoveel mogelijk blauwe plekken op je benen of in je nek te creëren.
Het avond programma bestaat uit stappen (traditie dwingt ons om het te doen, ondanks dat we niet altijd zin hebben, maar goed, zet dat maar onder het kopje mores, ofwel ONGESCHREVEN regels. Kan je ook goed mee thuis komen!), en we gaan dit keer naar …… Meestrisjt (ofwel Maastricht op z’n Limburgs). Na een korte taxi oorlog tussen wat busjes met import limburgers en de originele inwoners van dit heuvellandschap, die volledig onverstaanbaar tussendoor kwam, zijn we uiteindelijk maar met de winnaar vanuit Belgie naar Maastricht vertrokken. Er blijken 2 plekken te zijn waar je goed kan stappen. De Markt, of het Vrijthof. We kiezen voor de laatste, en vinden, na wat omzwervingetjes, een fantastische kroeg, genaamd ‘C’est la Vie’. Wat een feestje! Zelfs ondergetekende heeft zich nog even van zijn beste kant laten zien en de aanwezigen in de kroeg een lesje ‘Gangnam Style’ gegeven! Zelfs LdV laat zich weer van z’n beste kant zien, maar goed, die heeft dan ook 21 uur geslapen vandaag… Rond een uurtje of 03:00 gaat deze feesttent dicht en wordt er door het bestuur nergens op bezuinigd. Het ouderwets ‘vette bek halen’ wordt uitgevoerd en iedereen zit aan de fricandellen speciaal. Na weer een korte taxioorlog, tussen wat busjes die ons allemaal graag willen hebben (dus ZO voelen vrouwen zich als er mannen om ze vechten!) stappen we in en eindigen we rond 04:15 weer op onze camping. Er zijn nog een paar stoere boys die nog een biertje willen drinken, maar de meeste, inclusief mijzelf, gaan heerlijk pitten. Trusten!
Zondagmorgen, 09:00
Rise and shine!!!! Breakfast is served!!! Het is prima weer. Droog, niet te warm, dus wat gaan we doen …… Weet je wat, laten we ons gaan omkleden, want we hebben nog iets actiefs geregeld. ….. Persoonlijk ben ik niet de meest sportieve, natuurlijk, maar goed, karakter compenseert enigszins. Wat blijkt, het bestuur heeft mountainbikes geregeld, en een route gevonden waar we, als ongeoefende fietsers, wel even een rondje door de modder kunnen.Dit ‘rondje’ blijkt zo ongeveer 25 kilometer te zijn, maar dat wisten we nog niet van te voren…. dus, vol goede moed naar de receptie gelopen (jajajaja, gelopen!) en daar op de fiets gestapt. Wel een groot voordeel dat er altijd iemand het langzaamst is, zodat je dus altijd na een kilometer of 3 a 4 moet wachten. (top, LdV! 😉 ). Niet iedereen heeft de bosroute van 25 km afgemaakt, maar we hebben allemaal een heerlijk stuk gefietst! Misschien een tipje voor het (nieuwe) bestuur; Als je gaat fietsen, neem dan water mee…. Verder top! Terug bij de huisjes wordt er weer een lekkere warme lunch geserveerd door het bestuur, en de laatste grappen worden nog heen en weer gegooid over de tafel. Allen zijn we lichtelijk teleurgesteld dat het alweer bijna voorbij is. De tassen worden ingepakt en zo rond 13:30 vertrekken we weer richting onze prachtige noordoostpolder.
Bedankt bestuur, voor dit leuke weekend! Ik kijk er persoonlijk altijd erg naar uit!
Uw Tafeldichter,
RB