Op vrijdag de dertiende ging het dan eindelijk beginnen.
Het activiteiten weekend van 2017, elk jaar is dit weer het hoogtepunt van het jaar. Om 12:00 werden we verwacht bij het Voorhuys in Emmeloord. Na het nuttigen van een aantal consumpties kregen we onze proviand voor onderweg en de eerste aanwijzing. We mochten richting Roermond.
Het is gewoon tijdens een activiteiten weekend om de eindbestemming niet gemakkelijk prijs te geven maar dit via aanwijzingen de Tafelaars zelf te laten uitzoeken. Nou was ik in de gelukkige omstandigheid dat ik bij dhr Orsel in de auto zat. Henk had namelijk even gegoogeld en het was bij zijn eerste telefoontje al raak. Alsof hij nooit anders had gedaan ontfutselde Henk op slinkse wijze het volledige programma voor dat weekend en natuurlijk de eindbestemming.
Terwijl de andere Tafelaars nog druk waren met een rondleiding in Roermond waren wij al op bestemming in de Belgische Ardennen.
Helaas had het bestuur ons daar toch nog soort van tuk aangezien wij onze bivak voor die avond mochten gaan opbouwen. Uiteraard lieten we ons niet kennen en binnen een uurtje hadden we een comfortabel onderkomen voor 15 man opgetuigd inclusief knapperend haardvuur.
Terwijl de andere auto’s ook eindelijk arriveerden bleek dat we toch niet in de buitenlucht hoefden te slapen maar dat er een comfortabele herberg tot onze beschikking stond.
Daar aangekomen konden we genieten huisgemaakte stoofpotten en koude (alcoholische) versnaperingen.
Na deze vermoeiende dag waren we blij dat we van het bestuur om 02:00 naar bed mochten.
De volgende ochtend keken de meeste Tafelaars verbaasd om zich heen, dit gevoel was compleet onbekend. Iedereen was namelijk niet alleen op tijd wakker op zaterdagmorgen maar ook nog nuchter. Na een goed ontbijt gingen we op pad. Het huidige bestuur had goed gekeken naar het bestuur van vorig jaar en wisten zo dat veel en goede activiteiten belangrijk zijn tijdens zo’n weekend. We begonnen met outdoor teambuilding. Een onverwacht
leuke activiteit die met 2 vingers in de neus werd gewonnen door de “kneusjes”. Gelukkig had onze penningmeester die vorig jaar nog wat moeite had met “de muur”, het hele jaar flink getraind zodat dat deze dit jaar eigenlijk weinig problemen opleverde.
Hierna gingen we lunchen en na de lunch hadden we even een korte pauze van 1,5 uur. Na de pauze stond down hill mountainbiken op het programma. Op zich een hele leuke bezigheid alleen jammer dat sommige mensen die het tempo niet bij konden benen tot drie keer toe lek reden.
Na het mountainbiken gingen we weer terug naar onze accommodatie, een klein nadeel was wel dat we steeds lang in de auto moesten zitten tijdens het weekend. Gelukkig had onze voorzitter hier iets op gevonden. Hij had namelijk uitgerekend dat als je constant vol gas geeft en daarna weer vol de rem in trapt dat je dan al gauw een paar seconden eerder op je bestemming bent.
Die avond had het bestuur iets fantastisch bedacht een pittoresk restaurantje in Luik waar je heerlijk kan eten en ook nog kan reserveren via Facebook. In Luik aangekomen bleek het restaurantje iets minder pittoresk dan op Facebook en de reservering was ook niet doorgekomen. De eigenaar had hier een goede reden voor aangezien de Facebook pagina niet van hun was en iemand anders dat regelde en ze elke avond vol zitten en zo dus ja…
Gelukkig laat een Tafelaar het koppie niet zomaar hangen en zaten we na een half uurtje toch in het restaurant ons eigen stukje vlees te grillen. Uiteindelijk viel het niet tegen, misschien een beetje warm en een beetje rokerig, maar verder prima in orde.
Daarna hebben we nog een biertje gedaan in de plaatselijk biertuin waar de boel weer behoorlijk op stelten werd gezet. Zo werden er per ongeluk glazen mee genomen en telefoons vergeten. G elukkig liep alles toch nog goed af. Weer in onze herberg aangekomen zijn we weer lekker op tijd onder de wol gekropen.
Zondag morgen was iedereen wederom behoorlijk fris wakker geworden en konden we aan ons laatste avontuur gaan beginnen…..Kajakken.
Mooi op tijd kwamen we bij de rivier aan en alles was nog gesloten. Gelukkig werd dit momenten later volledig goed gemaakt door een zeer uitgelaten man die ons hartelijk welkom heette. Deze enthousiaste man heeft ons daarna alle ins en outs verteld over het kajakken en volledig geïnstrueerd werden we zo te water gelaten. Ik weet nog goed wat ik dacht toen ik in mijn kajak zat: “dat was nou wat je noemt een mensen mens”.
Helaas bleek onze penningmeester geen geboren kajakker en moest hij al snel opgeven. Ook onze nieuwste aanwinst had het zwaar op het water en hij is zelfs de volledige trip kwijt geweest. Tenminste voor iedereen behalve KW. Terwijl de rest van ons het vooral druk had met zichzelf heeft onze meest fanatieke Tafelaar eigenhandig een reddingsactie opgezet. En een paar minuten na ons kwam hij bij de eindbestemming aan met zijn zwaar gehavende pupil.
Na dit avontuur hebben we lekker geluncht in onze herberg en tijdens deze lunch bleek maar weer wat ons eigenlijk dit hele weekend al was opgevallen: “wat is dit bestuur ongelooflijk goed op elkaar ingespeeld”. De taken zijn met duidelijk afspraken verdeeld en iedereen doet gewoon zijn deel.
In 1 woord: TOP!
Al met al was het een fantastisch weekend en ik weet nog goed wat ik dacht tijdens de terugreis:
“Blij dat IK niet nog langs Roermond hoef”.
