Vrijdagavond, 17:30. Wat een verschrikkelijke lastige tijd om omgekleed in je sportkleren op het buitenvolleybalveld bij de familie Lumens aan de Pilotenweg te staan. Klaarblijkelijk vonden meer mensen dat, inclusief ondergetekende, dus we kwamen fashionably late aan op dit sportieve evenement. Het gaf de al aanwezige tafelaars nog de tijd om een balletje in te slaan en alvast een beetje ‘in te greren’ met de Kamerlingen (of zijn het Kamelaars, of Kamernaren?) Het weer is fantastisch! Er is geen wolkje aan de lucht en de drukkende warmte van de dag heeft plaats gemaakt voor een heerlijk, ietwat verkoelend windje. Genieten dus.
Bij binnenkomst (of aankomst, aangezien het natuurlijk buiten is …) worden we gastvrij onthaald met een koud pilsje (met dank aan de HUGE koelkast van het merk Tolsma) en heel wat stevige handen. Enkelen kenden elkaar al, maar er zijn altijd nieuwe connecties te vinden. Leuke nieuwe gespreksonderwerpen zijn in mijn ogen altijd welkom, en de mensen van JCI zijn nooit te beroerd om lekker te kletsen. Jammer genoeg was de scheidsrechter niet vergeten om iedereen het veld op te fluiten, dus moesten we aan de bak. Het JCI-team heeft ongeveer 7 wissels langs de kant staan, maar 3 a 4 daarvan wisselen niet echt (of echt niet!). Wij, bikkels als we zijn, hebben precies genoeg man/vrouw om een team mee te vullen. 6 personen zijn in onze ogen genoeg om dit sportieve evenement naar onze hand te zetten. Dan ben je ook sneller op elkaar ingespeeld, was ons idee. Dat, en het feit dat de rest op vakantie was, aan het werk, of elders bezet. Hoe dan ook, een eitje, denken we. het JCI team mag de kant kiezen en zij kiezen dan natuurlijk ook grif voor ‘de zon in de rug’ kant. Hmmmm. Hadden wij even eerder aan moeten denken, maar goed.
De 1e set begint en het blijkt dat wij niet op elkaar ingespeeld zijn. Misschien hadden we toch een beetje moeten oefenen, maar goed, tafeltraditiegetrouw sporten we niet in onze vrije tijd (of in ieder geval niet in groepsverband). Na een toch nog miraculeuse terugkomst van ons, hebben we deze set kantjeboord moeten weggeven aan onze vrienden van de Kamer. 1-0 voor de thuisspelende partij. Deze afmattende 20 minuten in de verzengende zon zorgen voor twee dorstige teams, dus de onderwaterbiertjes vinden gretig aftrek. Tevens wordt van de gelegenheid gebruik gemaakt om de BBQ (hoewel ik, als doorgewinterde BBQ fanaat dit geen BBQ wil noemen, aangezien het een koekenpan is met een doorsnede van 1 meter op een bijpassend gaspitje, maar goed, een kniesoor die daar op let).
Na een pauze van 30 minuten wordt de 2e set ingezet en nu staat het inmiddels ingespeelde Tafelteam met de rug naar de zon en kunnen we eindelijk onze kunsten vertonen. Opslagen onderhands en bovenhands, goed geplaatste steekballetjes, nette set-ups zowel via de midvoor als via de links- en rechtsvoor gaan super en worden afgemaakt met een keiharde, goed geplaatste smash. De puntjes vliegen in onze hoek en zonder een greintje pijn maken we de welverdiende gelijkmaker. Aangezien we ‘The Best of 5″ spelen, betekent het dat we in ieder geval 3 sets moeten winnen. Alle angst is verdwenen en we weten elkaar met de ogen dicht te vinden in het veld. Victory is ours! (denken we).
We gaan weer op voor de rust, die ondertussen bijna zwaarder wordt dan de te spelen sets. Koude pilsjes en de inmiddels verhitte sate’s, burgers en lamskoteletten doen de ronde, onder begeleiding van heerlijke salades, ongetwijfeld allemaal zelf gemaakt door de Kamerlingen zelf. Hulde, dames en heren. Evengoed moeten wij als Tafel weer vragen om verder te spelen, omdat we niet op gelijkspel willen eindigen en de zon toch ook nog ergens ondergaat vanavond. De mannen en vrouwen betreden het veld weer en de scheids meldt doodleuk dat dit dan maar de laatste set wordt. Hiertegen gaan wij, als super sportieve club toch echt tegen in protest. We dwingen de nog resterende sets af, met als tegenaanbod dat we dan geen pauzes meer hebben. Kennelijk hebben de Kamerlingen eerder last van de salades dan dat wij hebben, maar goed, oefening baart kunst.
In sneltreinvaart wordt ook de 3e set door ons gewonnen en meteen al hebben we spijt van het protest voor het begin van deze set…..De volgende wordt weer gewonnen door de Kamer en het staat 2-2. De laatste set wordt gespeeld en nu zal blijken of een team met 6 wisselspelers meer conditie heeft dan de bikkels van de Tafel. De scheids (een Kamerling in hart en nieren) probeert er nog een positieve draai aan te geven door vals te tellen en punten te smokkelen, maar onze rechtgeaarde Rieneke heeft dit snel door, en dit ondervangen we weer door hardop mee te tellen. Sorry fellows, maar ’t lijkt echt nodig om eerlijk spel af te dwingen. Toch helpt ook deze methode ze niet en fluitend halen we ze neer. 3-2 voor de Tafel en ons 2e sportieve evenement dit jaar wordt ronduit makkelijk gewonnen. De mannen en vrouwen van het Tafelteam (jaaah! het was inclusief partners!), Rieneke, Marleen, Arne, Manuel, Rene en ikzelf gaan juichend het veld af om de welverdiende wisselbeker in ontvangst te nemen. Arne mag de honneurs waar nemen. (zie foto).
Na dit verschrikkelijk leuke evenement bij boer Joost op het grasveld, met dit prachtige weer sluiten we de avond af onder het genot van nog meer BBQ salades, wat verfrissingen en hele goede interserviceclub gerichte gesprekken met deze en gene. Ver na zonsondergang wordt de avond afgesloten en onder het genot van de allerlaatste 2 biertjes in het krat genieten Joris v.B. en ondergetekende nog na van een alweer erg succesvolle en beregezellige avond. Dank JCI voor de uitnodiging! We gaan het volgend jaar dunnetjes overdoen! (ons vermoeden is dan ook dat jullie dit nog willen, want er staat WISSEL op de beker ;-), maar altijd maar verliezen is ook niet alles, dus we begrijpen het wel…)
Uw schrijver in Tafel,
Ronald
