Germany, Weiden in der Oberpfalz, 23-26 mei. Afgelopen weekend was het weer zover en mochten we weer met een leuke groep afreizen naar het wonderschone Duitsland. Het gastland voor de Euromeeting dit jaar. De afstand was net niet ver genoeg om te vliegen, dus we hadden besloten om met de auto te gaan. 9 personen verzamelden aan het Waterland in Emmeloord om koffie te drinken en voor te bereiden op de reis. Joris, Ronald L., Mirjam L., Joos, Liset, Frank, Lex, Kees Willem en ikzelf verdeeld over 3 auto’s. Zo rond 09:30 vertrokken we richting de Duitse grens. Bij de grens werd nog snel een kop koffie en wat brandstof getankt. De eerste 150km zaten erop. Nog maar 650 te gaan. Lunch hebben we wat verderop in Duitsland genoten en hier werd duidelijk dat Frank eigenlijk een Duitser is. Ik heb zelden iemand gezien die zo gek is op de traditionele Duitse currywurst!
Eindelijk, rond 17:30 arriveerden we in Weiden. We werden hier bijzonder hartelijk ontvangen door de Duitse heren! De Denen en de Finnen waren al gearriveerd en de nodige handjes en omhelzingen werden uitgewisseld. Heerlijk om iedereen weer te zien en de nodige nieuwe gezichten te leren kennen. Dit is tenslotte waar het Tafelen om draait. Lex en ikzelf mochten bij Ralf slapen, een oud Tafelaar wie vreselijk hartelijk en open is, en welke ons ook meteen mee trok naar huis. Hij had namelijk nog een verjaardag waar hij even heen moest. Hier werden we dus ook maar meteen mee heen genomen. Wat een gastvrije mensen allemaal. Na de felicitaties en een biertje bij de beste man, welke ook nog architect bleek te zijn en zijn eigen huis nog aan het bouwen was, kregen we nog een rondleiding in zijn prachtige huis.
Eenmaal terug bij de party konden we eindelijk wat eten, wat geen overbodige luxe was, gezien de bierglazen hier groter lijken dan bij ons. Een prima buffet stond voor ons klaar in de Bar23, middenin de oude stad van Weiden. Hier werd dan ook weer ouderwets gekletst en getafeld. Rond 11 uur vertrokken de eerste tafelaars met hun host, om her en der nog wat na te tafelen. Een bubbelbad bij een oud tafelaar, muziek luisterend op een oude platenspeler of ergens in een kroeg, thuis of net over de grens met Tsjechië. Allemaal avonturen op zich, die allemaal het vertellen waard zijn.
De zaterdag breekt vroeg aan en de spijkers zijn bij ons allemaal voelbaar. Koffie en paracetamol blijkt geen overbodige luxe, en een ontbijt ook niet. Gelukkig is het allemaal prima geregeld bij de verschillende adressen en rond 10:30 verzamelen we weer bij de bar in het centrum voor een shopping sessie lederhosen en een stadsrally. De shoppingsessie heeft, voor een vrolijk tweetal van ons (Kees Willem en Frank) het juiste resultaat en ze zijn dan ook te bewonderen in de prachtige Bayrischen dracht. De rest vind het fractioneel te duur, en besluit het niet te doen, maar de winkel is wel prachtig en het is leuk om een rond te kijken tussen de dirndl’s en de lederhosen. Ikzelf heb nog gevraagd aan onze gids of ze ook ergens plastic broeken verkopen (lees : neppers), maar ik moest oppassen dat ik hier niet beledigend begon te worden. Dat doen ze hier dus niet. Leer, …. of niets, is het motto, geloof ik.
De stadsrally brengt ons langs wat mooie en interessante wetenswaardigheden van Weiden en we spreken met wat ‘locals’ om wat vragen beantwoordt te krijgen. Alweer blijkt dat een ieder verschrikkelijk vriendelijk is in dit mooie dorp. Na een leuke wandeling krijgen we een korte sportieve onderbreking op de atletiekbaan van Weiden, en ook hier blijkt weer een verborgen talent in Frank te zitten. Hij springt even de snelste tijd bij elkaar bij het traditionele zaklopen. Joris heeft andere kwaliteiten en gebruikt deze om zijn Deense tegenstander om te ‘bonken’ en op deze manier te winnen. Resultaat is hetzelfde, maar de manier waarop is wel heel verschillend…. Ik weet niet welke beter is, maar dat laat ik even in het midden. In de middagtippel mogen we nog naar de Josephkirche en dit blijkt ook nog een prachtige kerk te zijn.
Eenmaal terug bij het restaurant worden er Deutsche Brötchen met Leberkäse en Kartoffelsalat genuttigd. Lekker en voedzaam! Dit alles weer onder het genot van een aantal kleine biertjes. Een aantal van onze tafelvriendjes moeten nog bijkomen van de avond ervoor, en kiezen ervoor om even te gaan rusten, want zoals jullie weten, slaapt een Tafelaar nooit, hij rust. De echte mannen, Ralf, Benjamin, Joris, Lex en ikzelf zetten ons gewoon in de zon op een terrasje en kletsen nog wat af. Gezelligheid ten top! Toch moeten ook wij nog omkleden, en we vertrekken uiteindelijk gewoon naar ons tijdelijk onderkomen om ons in de juiste kledij te hijsen voor de avond.
Gelukkig heeft Ralf nog een prima leren broek liggen in mijn maat (net onder de knie, maar goed….), en voor Lex nog iets met lange pijpen (de grap over leren pijpen is nu even niet leuk meer ….). Afgemaakt met een mooi overhemd met traditionele hertshoornen knopen voelen we ons meer Duits dan Nederlands! De Utzi wordt (weer) gebeld (Utzi is een Taxi, gereden door een heer genaamd Utzman, welke bij alle Tafelaangelegenheden door alle Tafelaars wordt gebruikt om half Duitsland door te rijden, dus het heet een Utzi), en we vertrekken naar de plaats Au, vlak naast Weiden, waar we in een grote houten schuur ontvangen worden met een traditionele Duitse band. De hoempapa maakt het af! Hier gaat het Oxenfest los!
We verwachten een volledige stier boven een knapperend haardvuur, maar dit blijkt niet te kunnen voor 150 man …. Een hele stier is ongeveer genoeg voor 800 man, wat ze een paar weken geleden met de AGM hier in Duitsland hebben laten zien. Helaas moeten we genoegen nemen met een achterbeen + bil, maar daar wordt de smaak niet minder van! Prima eten geregeld!De avond vordert, de stukjes worden gedaan en Finland krijgt de bel, wat betekent dat we volgend jaar naar Scandinavië mogen. Rond 03:00 druipen de meeste lieden weer af, Tafelaars, Tafeldames, muziekanten en dronken Finnen met een bel aan hun hand vastgeketend worden in de taxi gelegd door de bijzonder vriendelijke eigenaar van het etablisement. Volgens de taxichaffeur, waar Lex en ikzelf bij in zaten was ik ‘nur leicht bedrunken’, maar ik weet niet zo goed wat dat betekende…
De volgende ochtend hadden we genoeg aan vers geperste jus, de ALLERBESTE koffie (want ja, Ralf heeft van zijn Tafelvrienden op zijn 40e verjaardag een prachtig espressoapparaat gekregen, waar de lekkerste espresso en cappuccino uit getoverd kan worden), en een sigaret of 2, was ikzelf in ieder geval weer boven-jan. Wat een prima weekend. Eenmaal aangekleed en ingepakt nemen we afscheid van de vriendin van Ralf en gaan we naar buiten. Hier blijkt het, voor het eerst dit weekend, lekker Hollands weer te zijn, want het regent de zogeheten pijpestelen. We vertrekken naar het restaurant voor het afscheidsontbijt, en na het nuttigen van een kop koffie / broodje daar, nemen we afscheid van onze oude / nieuwe beste vrienden van de hele wereld, met de overbekende belofte om elkaar volgend jaar weer allemaal terug te zien in Finland. Ik kan niet wachten!! Ik ga m’n vlucht vast boeken.
Uw dichter des tafels, RB
