14 november 2013, Op d’n Akker, Noordoostpolder
Het begon ongeveer een jaar geleden, toen 2 van onze lieftallige leden zich op de vorige halfjaarlijkse hebben laten zien. Deze waren zo enthousiast hierover, dat toen er gestemd ging worden over wie het dit jaar mocht verzorgen, ze geen moment twijfelden en zichzelf kandidaat stelden. Probleem was dat ze de enige waren, en dus als zodanig de halfjaarlijkse mee naar huis kregen. Hoe moeilijk kan het zijn? Het is maar 1 avond, en alleen eten en drinken en een locatie is nodig….
Vertel dat maar aan je club als je terugkomt….
Zogezegd, zo gedaan, en ze kwamen terug op de tafel avond zelf, welke ook op dezelfde avond stond gepland. Vrolijk en blij en bijzonder enthousiast is dit toen bij ons in de club genoemd, en ik kan wel zeggen dat het redelijk werd ontvangen. Termen als ‘Waar zijn jullie mee bezig’, ‘Dan doe je het maar zelf’, ‘Hoeveel geld krijgen we van het hoofdbestuur’ en ‘sjhiiiit’ kwamen voorbij, dus het viel mee.
Maandenlang is er gebrainstormd in de commissie over een locatie, welke niet zou af doen aan de polder, maar ook niet aan ons tafelaarsgevoel. Hoeveel mensen zullen er komen? Hoe laat gaan ze weer weg? Moeten we de drank achteraf afrekenen of afkopen? Wie doet het eten en, belangrijker, wat doen we? Hoe kunnen we er nog een slaatje uit slaan voor het nationale goede doel (stichting Jarige Job)?
Nou, om een lang verhaal niet veel langer te maken dan strikt noodzakelijk, werd uiteindelijk de locatie vastgesteld op de ‘partyfarm’ van Op d’n Akker. Hier kan alles en hier mag alles.
We gaan in de aanloop uit van een man of 100 a 120, aangezien dit kennelijk gewone aantallen zijn bij de halfjaarlijkse. Het eten werd ook over gelaten aan Adriaan (de boer van Op d’n Akker).
Nu reste ons alleen nog het ‘slaatje’ voor het goede doel. Gelukkig mankeert het ons in de polder niet aan eten, dus besluiten we om gesponsorde zakken met biologische aardappelen, wortels, uien en een rookworst te verkopen, inclusief een lekker recept voor hutspot. Laten we er maar wat meer maken, was de gedachte, dan hebben we in ieder geval genoeg. 200 zakken en een avond of 2 plezier verder tijdens het vullen, waren we klaar. Met bijzonder veel dank aan onze bio farmer Joos, de AH huisleverancier uit de polder!
De inschrijvingen komen wat laat op gang, maar uiteindelijk schiet het aantal omhoog tot de gehoopte 100 a 120. Gelukkig komen de mensen toch graag naar de polder. De blijdschap sloeg toch snel om naar een klein beetje schrik toen de aanmeldingen door bleven gaan …. 130, 150, 175 …. om uiteindelijk in de buurt van de 250 uit te komen! Wat een succes!
De avond zelf begint goed en de tafelaars (waarvan een groot deel van de noordelijke tafels, hiervoor dank!) stromen binnen. Koffie, bier, gezelligheid en geouwehoer onder (vage) bekenden maakt het nu al een gezellige avond. Het hoofdbestuur is ook blij verrast met deze goede opkomst en de avond vangt verder aan met een prima warm buffet waarbij de lange tafels zich vullen met gezellige mannen met volle borden.
Na het prima buffet vangt de vergadering aan, waarbij er nog vermeld mag worden dat Lies 2.0 het notuleren prima onder de knie heeft en zich zeker niet laat onder sneeuwen door 250 man. Hulde voor deze sterke vrouw. Het kan ook niet mee vallen om het lustobject te zijn voor zo’n grote groep met kerels ;-). Wat overigens wel gezegd mag worden, is dat Op-d’n-Akker best dubbel glas mag gaan aanschaffen, als hij het grasveld achter de boerderij vaker als vliegveld wil gaan gebruiken. Elektrische helikopters mag ook. Of het een, of het ander …. Beide zijn ook goed.
De vergadering eindigt goed en de bar gaat des te harder werken om alle dorstig geworden mannen van gerstenat te voorzien. Vrolijkheid alom. Tijdens dit oud Hollandsch gerstenat slobberen, ofwel ‘jeuzelen bij de waterput’, is onze tafel druk bezig om de reeds vertrekkende tafelaars te voorzien van ons polderpakket voor biologische hutspot. Doel is natuurlijk om een ieder er 1 te verkopen, maar dat blijkt niet helemaal haalbaar. ‘The ones that got away’ maken het des te duurder voor de rest, aangezien we stoppen met het verkopen van 1 doos per vertrekkende tafelaar, maar dit al gauw gaan opschalen naar 2 of meer per persoon 😉
Resultaat van deze gezellige en succesvolle avond is:
Prima locatie, met parkeergelegenheid genoeg, zowel voor auto’s als helicopters.
Drank genoeg en niets is te gek bij mr. Adriaan.
Een veel hogere opkomst dan bij welke andere halfjaarlijkse ooit (afaik).
Genoeg hutspot verkocht om alle tafel gezinnen een week te voorzien van dit heerlijk eten.
1500 Euro opbrengst voor stichting Jarige Job.
Wij zijn tevreden, en jullie hopelijk ook.
Groet
De tafeldichter van TR49.
