Donderdag 10 april 2014:
De bestuurswissel van het nieuwe seizoen. Elk jaar een spannende avond, want wie wordt de nieuwe voorzitter? Wie wordt de nieuwe secretaris en wie wordt de nieuwe penningmeester? Spanning en sensatie en ook dit jaar wisten onze nieuwe voorzitter Jacco, penningmeester Bram en secretaris Michel er een sublieme avond van te maken met als jaarthema ‘Never Alone’. Maar draait het deze avond eigenlijk wel om de bekendmaking van het nieuwe bestuur? Zoals ik het nu al twee keer heb mogen meemaken draait het maar om één ding. En dat is het vraagstuk: ‘Wanneer is de sportavond?!’ Tijdens deze avond wacht iedereen met smart op de jaarplanning. En dan het moment, het uitdelen begint.. De spanning is niet te snijden en de ogen glijden over het papier naar de datum: Yes! donderdag 9 oktober is het sportavond! We kunnen niet wachten!
Maandag 6 oktober 2014:
Eindelijk! Na twee weken lang elke dag om de 5 minuten de inbox te refreshen komt de mail dan eindelijk binnen om 21:28. De uitnodiging voor de sportavond is een feit! Wat gaan we doen? Wordt het dit jaar darten, sjoelen of gaan we misschien wel bowlen? Who knows? Snel de mail openen en kijken wat het wordt.. Klik.. BOOTCAMP!!! En dan op Netl Park om zeven uur ’s avonds in oktober.. Dat kan niet veel goeds betekenen….. Shit!!…. Wie had dat verwacht? Moeten we nu echt aan de bak, wat is er aan de hand?
Donderdag 9 oktober 2014:
Gelukkig, het is een prachtige droge dag. Een last die alweer van de schouders valt, want nat willen we niet worden. De opkomst kan beter, 9 sporters present! En dat is inclusief onze instructeur die al bij de Tafel zit. Stel je voor als de instructeur toentertijd wel een veto had gekregen.. Welke sport hadden we dan gedaan?? Oke, niet teveel aan denken, positieve instelling behouden, dan is het allemaal te doen. Maar 9 sporters present betekent 8 afhakers! 8 mannen die in 5 dagen een legitieme reden bedacht hebben om hier onderuit te komen.. Flauw dat ze het zo willen spelen, maar de echte mannen onderscheiden zich deze avond met grote voorsprong tegenover de softies die thuis de afwas aan het doen zijn.
Al snel wordt bij de voorbereiding en het omkleden duidelijk dat de instructeur van plan is met de groep te water te gaan tijdens de bootcamp. Shit! Nu had ik zelf ook liever de afwas gedaan met een legitieme reden.. Maar daar is het helaas te laat voor. Aangezien deze bootcamp tijdens de zonsondergang afspeelt en deels in het donker voortgezet moet worden krijgt elke vrijwillige deelnemer een lampje voor op zijn hoofd. Erg handig om de zandzak mee te zoeken. Ja, dat was ook een van de mooie elementen tijdens de bootcamp. Elke tweetal moest een zandzak van rond de 20kg meezeulen tijdens het hardlopen door het park. Een toevoeging die de beenspieren goed onder spanning zette. De instructeur geeft aan dat het grootste gedeelte van de waterpret aan het einde van de bootcamp komt zodat we niet doorweekt hoeven rond te lopen. Gelukkig, dat lijkt er meer op. Na de warming-up trekken we het park in. Binnen 3 minuten steken we al een sloot over zodat iedereen vast het koude water kan voelen en alle schoenen zich alvast voor het komende uur volzuigen met water. Nog meer kilos meeliften betekent dat.
Tijdens de rit dat we fysiek afgebeuld worden zien we ondertussen iets moois opkomen. Een prachtige volle maan stijgt op achter de bomen. Rood gekleurd door filtratie van UV-verlichting van onze o zo warme zon die in geen velden meer te bekennen is. Iedereen pakt zijn rustmomentje en geniet in volle teugen van dit mooie uitzicht. Wat zullen alle afhaak afwassers een spijt hebben dat zij niet naar Netl Park zijn gekomen hiervoor.. Helaas is dit voor korte duur. De strenge instructeur zorgt ervoor dat we door moeten naar de volgende zandvlakte voor meer oefeningen. Buikspieren, lunges, kikkersprongen, opdrukken, dippen, sprinten, planken, met handen en voeten de heuvel op. Allemaal oefeningen die we gedaan hebben afwisselend met het meeslepen van de rot-zandzak in tweetallen. Het einde van de bootcamp is in zicht. We tellen af want we weten dat het volgende onderdeel na deze bootcamp een nog belangrijker onderdeel is: borrelen in Het Voorhuys! De laatste oefening breekt aan: touwklimmen boven het water. De top aanraken en weer zakken zodat de voetjes net voor het einde zompig aanvoelen. Als laatste de instructeur zelf. Hij klimt en daalt af. Laat vroegtijdig los, beland in het water, verliest zijn evenwicht en YES! Mr. Bootcamp himself is voor 50% nat! Natter dan ons allemaal, heerlijk! En dan. Hij draait om, springt verder in het water en begint te zwemmen.. Shit! We moeten volgen! Verloor hij zijn evenwicht bewust? Was het opzet? Is dit onze straf omdat hij zijn evenwicht niet kan bewaren? Het maakt eigenlijk allemaal niets uit wat de reden is, één ding is weer zeker: wij moeten mee! Heerlijk in oktober zwemmen in het water om 8 uur ‘s avonds! Iedereen een nat pak, ijskoud en niemand voelt zich meer mans na deze zwempartij. Na de laatste oefening komt de allerlaatste oefening. In je natte pak, met de zandzak drie keer de zandheuvel op. Iedereen heeft zijn zandzak-maatje goed in het oog en zij-aan-zij trotseren we deze berg. Na elke beklimming moeten we weer het water in tot aan de piemel . Dat is een lastige omschrijving aangezien iedereen aan onderkoelingsverschijnselen lijdt. Tot aan de heupen, zegt de instructeur. Ah.. dat begrijpen we nog wel. Na drie keer is iedereen klaar en geven we de instructeur allemaal een high-five. De bootcamp is voorbij! Wat is de status van iedereen? Naast de onderkoelingverschijnselen en het verliezen van ieders edele deel is het de roker die ook nog is zijn longen kwijt is. Waarschijnlijk verloren tijdens de laatste bikkelharde oefening, maar gelukkig niets ernstigs, ook bij Netl hebben ze een Lost & Found afdeling. Die krijg je wel weer terug.
Op naar Het Voorhuys voor de borrel! Hier sluiten meerdere Tafelaars zich aan die eerder deze avond nog zo goed thuis de afwas deden. Hoe meer man hoe meer vreugd dus laten we ze maar accepteren. Aangezien het budget voor deze avond nog niet overschreden is kunnen we nog wel een paar extra man gebruiken. Bij Het Voorhuys: warmte, bier, bittergarnituur, meer bittergarnituur, bier, speciaal bier, nog meer bittergarnituur en biefstukpuntjes. Kijk, daar hebben we het allemaal voor gedaan en nu zijn we degene nog meer dankbaar die niet komen opdagen. Wel meebetalen voor de sportavond maar anderen laten consumeren na een overweldigende bootcamp. Dat is pas wat groepsgevoel inhoudt! Na het toetje ‘jong belegen kaas’ vertrekken om 23:00 de laatste Tafelaars uit Het Voorhuys. Wat een avond! Iedereen kan niet wachten tot de volgende bestuurswissel om op de jaarplanning te zien wanneer de volgende sportavond zal zijn.. We wachten af.
Zaterdag 11 oktober 2014:
Menig Noordoostpolder-Tafelaar kan zich deze dag niet meer voortbewegen door de spierpijn. Hoe is dat nou weer mogelijk? Iedereen verkeerde in perfecte staat voordat we begonnen aan de bootcamp. Zowel aan conditie als kracht had niemand twijfels dit niet aan te kunnen. Maar dan toch spierpijn? Dat kan maar aan twee oorzaken liggen. Óf iedereen was toch in mindere conditie als zij dachten óf het lag aan de warming-up. Laten we het maar op dat laatste houden, het is immers makkelijker om de oorzaak extern aan te wijzen dan dat we aan ons zelf moeten twijfelen.
Zondag 12 oktober 2014:
De spierpijn is alweer wat minder en eindelijk kunnen we weer rationeel nadenken. Wat was het eigenlijk ook een mooie avond. Wat hebben we toch eigenlijk lekker gesport en wat hebben we toch ook een top instructeur die iedereen goed wist te motiveren. Dit allemaal met een mooie roodgloeiende maan en een gezellige borrel in het voorhuys maakte de avond onvergetelijk. Sportcommissie Ronald en Frank bedankt voor deze koude ervaring en Igor bedankt voor deze memorabele avond!
Maandag 13 oktober 2014:
Ik kom met positieve energie thuis van werk. Heerlijk, goede dag gehad en gisteravond dit verhaal uitgetikt. Wat kan er nog mis gaan? Laat ik zo eerst maar eens hardlopen na het eten, bootcamp inspireert dus toch. Even kijken hoe het met me sportschoeisel staat. Ai.. schoenen nog steeds nat van de bootcamp. Ook wel relaxt eigenlijk, kan ik lekker vanavond op de bank doorbrengen. De positieve kanten van bootcamp worden met de dag groter!
Met sportieve groet,
Uw tafeldichter vanaf de bank.
