Tafel met Bestek 2014

“Alweer 9 jaar in ons levenRonald Blokhuis - met permanent
Nog altijd een warm gevoel in ons hart
Door de liefde die jij ons hebt gegeven
Dat maakte de dagen minder zwart”

Met grote droefheid geven wij kennis van het
verdwijnen van Ronald.

Ronald Lammert Jan Blokhuis
Ronald

liefhebbende man van Ellen en vader van Thomas en Martijn.

februari 2005 – april 2014 †

Wij nodigen u allen uit voor de afscheidsdienst

aan xxxxxxxx te Emmeloord †

Een zwarte dag in de geschiedenis van de tafel is aangebroken. Ieder jaar nemen we afscheid van de uittredende Tafelaars, maar dit jaar valt het voor iedereen nog zwaarder, want het is de Tafeldichter, de nestor, het icoon van RT49 van de afgelopen 9 jaar, wat afzwaait… (noot van de redactie: hieruit blijkt dat zelfkennis ook na het bereiken van het 41e levensjaar geen vanzelfsprekende eigenschap is 😉)

Met pijn in ons hart zullen wij dit verlies dragen…

Toch draait ook deze avond weer gewoon op gezelligheid, samenzijn, praten, eten en drinken.

Ikzelf ben een fervent barbequer en dit zal dan ook tijdens mijn eigen ‘Tafel met Bestek’ worden doorgevoerd om de hongerige meute te voederen. Maanden van te voren ben ik al aan het zoeken gegaan wat ik als beste kan klaar maken voor deze lieftallige mannen. Vlees is het korte antwoord, maar zoals een ieder die wel eens een BBQ van dichtbij heeft gezien, weet dat dit een ruim begrip is. Om toch goed af te sluiten wordt gekozen voor een GROOT stuk vlees. Dit doet het altijd goed, natuurlijk. Mijn keus is gevallen op een lekker stuk Brisket, wat een van de meest lastige stukken vlees is op de Q. De wekker wordt op 06:00 gezet en om 07:00 brandt de WSM er weer heerlijk over. Het vlees zal ongeveer 12 uur op dit mooie rokertje van Weber moeten liggen. Ondertussen heb ik even lekker de tijd om het voorgerecht voor te bereiden, waar ik heb gekozen voor een spinazie cappuccino. Snel wat boodschappen doen en we kunnen de keuken in. Heerlijk vind ik dat, om het huis voor mijzelf te hebben en de hele dag los te kunnen met pannen, potten, lepels, houtskool, rookhout en ingrediënten. Alles voor een geslaagde avond, en zo gezegd, zo gedaan, ben ik dan ook rond een uurtje of 16:30 klaar voor de ontvangst van de Tafelaars, die natuurlijk pas om 19:00 zouden komen. Dan maar vast een biertje en een peuk in de zon achter het huis. Ook lekker, maar de zenuwtjes beginnen wel te kriebelen. Je wil op zo’n laatste officiële gelegenheid toch niet dat er iets mis gaat, en waar er normaliter 2 of meer leden tegelijk afzwaaien, die elkaar dus kunnen helpen bij de voorbereidingen, doe ik het alleen dit jaar.

Rond 19:00 is alles gereed, staan de statafels klaar, de grote tafel gedekt, de Q’s geprepareerd, en de keuken schoon. Laat ze maar komen, en dat doen ze dan ook. Zelden heb ik gezien dat in 5 minuten alle Tafelaars los van elkaar aankomen. Lekker druk, maar wel beregezellig ineens. Nu is er geen weg meer terug. Fluitend, maar van binnen toch nerveus of ze het lekker vinden en of het netjes uit geserveerd kan worden, maak ik het voorgerecht af. De cappuccino wordt gelukkig erg goed ontvangen. Phew, eerste ronde is voor Ronald. De biertjes vloeien rijkelijk en het wordt alom gezelliger. Het hoofdgerecht, de Brisket, met daarbij Apple Baked Beans en brood is zo mogelijk nog beter. Wat smult iedereen en Frank haalt zelfs de laatste stukjes vlees van de snijplank, wat mij aan de ene kant vlijt in mijn eer, maar aan de andere kant aan het twijfelen brengt over de gemaakte hoeveelheid. Nu ja, het moet maar genoeg zijn, want ik heb nu ook niet meer …

Het desert is gebakken banaan met chocola in de schil en ijs met slagroom. Needles to say, …. ook op, met dank aan Igor, die wel een erg grote fan van ijs blijkt te zijn.

Nu de koffie en de troep in de keuken weg werken, en ik ben ook klaar om mee te doen met de rest. Integreren in de gesprekken. Toch nog even de mogelijkheid aangepakt voor een korte speech, waarin ik mijn gevoelens laat blijken en hoezeer ik het met pijn in mijn hart zal moeten loslaten. De Tafel is ook in mijn tijd weer wat volwassener geworden en op een bepaalde leeftijd zal je je kindjes toch zelf moeten laten vliegen. Vlieg, mijn vrienden, vlieg en vind je eigen weg, maar weet dat ik als een havik boven je hang om bij een fout er bovenop te knallen!

De avond wordt compleet gemaakt door nog 2 speeches van Frank als zittend voorzitter en Kees als vriend en hoofdbestuurder van de Tafelronde Nederland. Ik krijg, tot mijn eigen verassing, de speld met ‘100% Tabler’ uitgereikt en zo niet nog mooier, een one-of-a-kind zilveren tafelspeldje met achterin RT49 gegraveerd. Dank KW, voor dit mooie gebaar.

Genoeg vocht tot ons allen genomen en de buiken vol verlaten de mannen mij rond 02:30, zodat ik mij rond 03:00 in mijn bed kan laten vallen met een voldaan gevoel.

Dank allen voor de afgelopen 9 jaar en dat jullie allemaal maar zo’n fijne tafeltijd mogen hebben als dat ik gehad heb!

Groet,

Jullie (licht wenende) tafeldichter.